Zgodnie z nowymi przepisami, które wchodzą w życie od sierpnia br., mocznik w formie posypowej można stosować wyłącznie z inhibitorami przeciwdziałającymi uwalnianiu amoniaku i ograniczającymi straty azotu. Jak prawidłowo stosować mocznik z inhibitorem ureazy, aby był skuteczny, a jednocześnie bezpieczny dla środowiska naturalnego.
Stosowanie mocznika z inhibitorem ureazy — najważniejsze wskazówki
Wprowadzenie do mocznika inhibitorów ureazy ma na celu ograniczenie strat azotu z zastosowanego nawozu. Jak wiadomo azot jest składnikiem niezbędnym dla prawidłowego rozwoju roślin i osiągania wysokich plonów zapewniających dobrą jakość. Niestety nawozy mineralne i naturalne powodują znaczne straty tego składnika. Nie jest on dostatecznie wykorzystywany przez rośliny, lecz przemieszcza się do wód gruntowych i ulega ulatnianiu w powietrzu.
Aby jednak zastosowanie mocznika z inhibitorem ureazy przyniosło oczekiwane korzyści, konieczne jest szczegółowe opracowanie wymagań nawozowych dla konkretnych upraw. Celem jest oczywiście pokrycie potrzeb pokarmowych uprawianych roślin w najważniejszych okresach formowania plonu. Konieczne jest więc zsynchronizowanie terminu nawożenia z potrzebami roślin.
Mocznik to nawóz uniwersalny. Działa dość powoli, gdyż podlega rozkładowi do formy amonowej, a następnie azotanowej, która jest dostępna dla roślin. W procesie tym bierze udział enzym ureazy, który w ramach hydrolizy prowadzi do powstania nietrwałego węglanu amonu. Związek ten bardzo szybko ulega rozkładowi do formy amoniaku i dwutlenku węgla. Oba te gazy trafiają do atmosfery. Aby skutecznie ograniczyć emisję amoniaku z mocznika, konieczne jest stosowanie inhibitorów procesu amonifikacji. Pomocne zalecenia dotyczące nawożenia mocznikiem znaleźć można w Kodeksie amoniakowym.
Wskazane jest, aby przed zastosowaniem mocznika z inhibitorem ureazy wykonać gruntowne badania, które pozwolą na opracowanie kompleksowego planu nawożenia. Trzeba przy tym uwzględnić konkretne warunki glebowo-klimatyczne panujące w Polsce.
