Kukurydza jest zbożem, które staje się coraz popularniejsze, ze względu na swoje liczne zastosowania. Jest ona uprawiana zarówno z przeznaczeniem na ziarno służące do wytwarzania mąki oraz wykorzystywane bezpośrednio w postaci nierozdrobnionej, lecz także używane w postaci kolb, jak i zielonki lub kiszonki, która jest przygotowywana na paszę dla zwierząt hodowlanych, głównie bydła. Ziarno jest też nieocenione przy karmieniu trzody chlewnej i drobiu. Wysokie plonowanie kukurydzy można uzyskać tylko wówczas, gdy właściwie zadba się o żyzność gleby, która powinna nie tylko mieć odpowiednie pH, ale także zostać wzbogacona odpowiednim nawozem do kukurydzy. Przekonajmy się, jakie substancje okażą się niezbędne.
Co trzeba wiedzieć o zapotrzebowaniu kukurydzy na nawozy?
Kukurydza jest zbożem, które wymaga optymalnego pH na poziomie – w zależności od jej rodzaju – od 5,5 do nawet 6–7. W razie potrzeby gleba musi więc być intensywnie wapnowana, ponieważ zbyt duża kwaśność będzie poważnie upośledzała wchłanianie substancji odżywczych. Kluczowe znaczenie dla wzrostu kukurydzy będzie miało dostarczanie zbilansowanej dawki azotu, lecz także właściwej ilości potasu i fosforu w proporcjach 3:1 z uwagi na większe zapotrzebowanie na ten pierwszy. Prawidłowy rozwój kukurydzy wymaga również podania magnezu i siarki, jak też niektórych mikroelementów, a zwłaszcza boru i cynku. Poza stosowaniem nawozów naturalnych, takich jak obornik czy gnojowica, gleba pod kukurydzę powinna też zostać zasilona poprawnie dobranymi nawozami mineralnymi. Warto pamiętać, że optymalne nawożenie określa się na podstawie uśrednionej zasobności gleby po sprawdzeniu jej składu chemicznego. Równie istotne będzie zachowanie właściwych terminów – np. szczyt zapotrzebowania na azot przypada od kwitnienia do fazy pełnej dojrzałości.
Jakie nawozy nadają się pod kukurydzę?
Do nawożenia kukurydzy wykorzystuje się wiele rodzajów nawozów, w zależności od panujących na danym terenie warunków glebowych. W grę wchodzą m.in. polifoski i amofoski czy saletrosan. Istotna będzie tu odpowiednia podaż azotu, fosforu i potasu w formach łatwo przyswajalnych, a także obecność siarki i magnezu.
